دستگاه سردکننده نوزاد جهت کاهش و درمان آسیب های مغزی و اختلالات عملکردی نورولوژیک ناشی از آسفیکسی در نوزادان بدو تولد استفاده می گردد. نوزادان ترم مبتلا به هیپوکسی ایسکمیک آنسفالوپاتی (HIE) در معرض سطوح ضعیف تا شدید نقصهای تکامل عصبی قرار می گیرند. در کنار درمانهای حمایتی دارویی، سرد کردن نوزاد به عنوان تنها روش مداخله ای مؤثر در کاهش شدت عوارض، شناخته شده است. این دستگاه شامل یک یونیت اصلی است که یک سیال پایه آب را سرد نموده و از کلاه، تشک یا پتوهای ساخته شده عبور می دهند. طرح درمان استاندارد بدین صورت است که در پنجره زمانی بدو تولد تا حداکثر 6 ساعت پس از آن می بایست درمان شروع شده و با ریتمی مشخص و به آرامی دمای core تا محدوده  0.5 ± 33.5 سرد شود. سپس دما به مدت 72 ساعت در همین محدوده تثبیت گردد و در پایان به آرامی گرم شدن بدن تا دمای نرمال انجام گیرد. دقت بالای مورد نیاز در سناریوهای سرمایش و بازگرمایش و قابلیت اطمینان بالای مورد نیاز در عملکرد طولانی مدت، شاخصه های مهم این دستگاه می باشند.